معنی کافر کلی - جستجوی لغت در جدول جو

فرهنگ گویش مازندرانی

سیاه دل، بی رحم، ستمگر

(فِ / فَ رِ ذِمْ می)

کافری که جزیه دهد و در پناه اسلام باشد. رجوع به ذمه و ذمی شود

(فِ / فَ دِ)

سیه دلی. بیرحمی. سنگدلی:
از او تا جان اگر فرقی کنم کافردلی باشد
من آنگه جای او دانم که جان را جای او دارم.
خاقانی

سیاه دلی بی ایمانی، بیرحمی ستمگری، بی انصافی: (از او تا جان اگر فرقی کنم کافر دلی باشد من آنگه جای او دانم که جان را جای او دارم) (خاقانی)

بر دین کافران بودن: (این نه صوفیگری و درویشی است نا مسلمانی و کافر کیشی است) (جامی)

کسی که بیدین باشد

آلتی است جنگی که در اصل در جنگ کفار بکار میرفت. توضیح عرب این کلمه را از ایرانیان گرفته و بصورت} کافر کوبات {جمع بسته است

عمل و کیفیت کار کن

آنکه کافران را بکشد قاتل کافران: (شاه در بر گرفت زاهد را شیر کافر کش مجاهد را) (نظامی)

سیاه دل بی ایمان، بیرحم ستمگر: (مال بدست کردم تا تو کافر دل پشتواره بندی و ببری) (کلیله و دمنه)

از قلاع قدیمی نزدیک دهکده ی قلعه کش دشت سر آمل

لانه زنبور

نام قله ای در سوادکوه

لان های که پرندگان بر تنه ی درختان سازند

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما